kitap kaplamak

İlkokulda okurken yapılması zorunlu olan aktiviteydi. Hala var mı bilmiyorum. Evin ebeveyninin bir göreviydi. Okuldan kitaplar alındıktan sonra o kitaplar 1 hafta içinde kaplanmalıydı. Çok sıkı kaplanırsa o kitap kapanmazdı. Hey gidi günler, bi anda aklıma geldi işte.

(bkz: çocukluk travmaları) Benim pamuk gibi babam bu süreçte adeta bir ejderhaya dönüşürdü. Boş bulunup bir an için dikkatim dağılsa, bilegimdeki güç tükeniverip kaplık yerinden oynasa ateş topu gönderirdi. Kitap kapaklarına özgürlük!

O kadar emeği verip verip kitabı kapattığında kapanmaması, ve oluşan o havayı görmek... Yeni nesil kaplıklar çıktı, mertlik bozuldu; o havalardan da eser kalmadı Zaten biz de büyüdük...

Hiç sevmezdim annemle birlikte oturup kaplardık her okul dönemi. İleride çocuğum olursa eğer bu işi kesinlikle eşime kitlerim. O da sevmiyorsa mühim değil hazır yapılmışları var zaten.

Yıl olmuş 2021 hala kitap kaplattırılıyor. Neymiş herkes kaplayacakmış, kaplamayanın sınavından 5 puan düşülecekmiş. Lan daha çocuk 5. Sınıf, daha sınavlar 1,5 ay sonra olacak, bu çocuk hayatında ilk defa branş öğretmeni görüyor, sen kalk bu dayatmayı yap. Okullar bildiğin korku yuvası yemin ederim. Kaplamak dert değil demeyeceğim dert tamamen ! Belimin üstünden araba geçmiş gibi. Ayrıca kap herkes alabilecek mi ? Kıçı kırık bir kalem bile 10 lira . Bu arada okul üniformasını da değiştirmiş, bir öğrenciyi 250 liraya giydirebiliyoruz. 250 lira ! Çok ucuz(!) Altınyıldız’dan takım elbise alıyoruz sanki….

babamla yaptığımız en güzel aktivitelerden ama en güzellerinden. o ciltleri almak bile keyifli gelirdi o zaman. e bir kere sınıftakiler ile pişti olmamak gerekir ki kitaplar karışmasın. etikete bakmakla uğraşılmasın. kaç cilt yeteceğini babam o mükemmel ve milimetrik hesaplarıyla ölçerdi. sonra başlardık kaplamaya. 1,5 yaş küçük kardeşim vardı ama önce benimkiler kaplanırdı çünkü en sabırsız bendim. hala öyleyim, hayatımda da böyle. o zaman belliymiş demek. hiç boşluk kaldığını falan hatırlamıyorum. hep nizami olurdu. açılmazdı. keyifli bir okula başlangıç aktivitesiydi. şimdi bakınca o günlere kekremsi bir gülümseme oluşuyor yüzümde. o özenle yapıştırdığım etiketler, o emek emek kaplanmış kitaplara verdiğim değeri çok az şeye verdim ben.